Φασκόμηλο

Είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα βότανα της Κρήτης με εξαιρετικό άρωμα, γνωστό από την αρχαιότητα για τις τονωτικές του ιδιότητες.

Οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο για τα δαγκώματα φιδιών και εντόμων, για να αυξήσουν τη γονιμότητα των γυναικών, για να διώχνουν τα κακά πνεύματα, κτλ. Έχει εκθειαστεί από τον Διοσκουρίδη (πατέρα της φαρμακογνωσίας) και τον Ιπποκράτη (πατέρα της Ιατρικής), τον Γαληνό και τον Αέτιο. Οι Άραβες πίστευαν ότι μπορούσε να θεραπεύσει τα πάντα. Οι Λατίνοι το θεωρούσαν το ιερό φυτό της αθανασίας και το χρησιμοποιούσαν σε τελετές. Οι Γάλλοι το ονομάζουν «ελληνικό τσάι» και το χρησιμοποιούν – όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι – τόσο στη μαγειρική, όσο και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Οι Κινέζοι το αποκαλούν «ελληνικό βραστάρι» και το θεωρούν καλύτερο από το τσάι.

Το φυτό έχει έντονο άρωμα και καλλιεργείται για τις φαρμακευτικές ιδιότητες του, ως αφέψημα και ως καρύκευμα. Τα φύλλα του, που έχουν αντισηπτικές, αποχρεμπτικές και σπασμολυτικές ιδιότητες, είναι και το κατεξοχήν χρησιμοποιούμενο μέρος του φυτού συλλέγονται το Μάιο ή τον Ιούνιο και ξηραίνονται στη σκιά.

Το φασκόμηλο είναι ένα βότανο προικισμένο με πολλές θεραπευτικές ουσίες και ιδιότητες, ιδιαιτέρως χρήσιμες στην ιατρική. Έχει αντιβακτηριδιακές, αντισηπτικές, καρδιοτονωτικές, σπασμολυτικές, αντιδιαβητικές και στομαχικές, ιδιότητες ενώ χρησιμοποιείται και κατά των νευραλγιών.