Ναός της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Ιωάννη
Ο δίκλιτος ναός της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Ιωάννη βρίσκεται στο κέντρο του χωριού Μονή, στο υψηλότερο σημείο. Το χωριό απέχει 17 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο και είναι κτισμένο σε υψόμετρο 242 μέτρων.
Πρόκειται για κτίσμα του 19ου αιώνα, στην θέση παλαιότερου ναού της Ενετοκρατίας, στοιχεία του οποίου διατηρεί μέχρι και σήμερα. Ο ναός ξεχωρίζει για την χαρακτηριστική διακόσμηση στις θύρες και τα αγιοθύριδα. Συγκεκριμένα, στην παράπλευρη είσοδο του ναού υπάρχει θύρωμα που φέρει την χρονολογία 1892, ενώ πλησίον της εισόδου είναι εντοιχισμένο, σε ψηλότερο σημείο, τμήμα θυρώματος της Ενετοκρατίας από τον ναό που προϋπήρχε.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το τέμπλο στο εσωτερικό του ναού. Το επάνω τμήμα του είναι διαφορετικής τέχνης και φέρει την χρονολογία 1853. Πολύ πιθανόν να ήταν τμήμα του τέμπλου που υπήρχε στον ναό όταν αυτός κάηκε από τους Τούρκους και προστέθηκε το 1873 στο υπόλοιπο τέμπλο που κατασκευάστηκε. Οι εικόνες του τέμπλου χρονολογούνται κατά τον 19ο αιώνα. Ξεχωρίζει η δεσποτική εικόνα της Αγίας Παρασκευής, η οποία είναι φιλοτεχνημένη από λαϊκό αγιογράφο. Αυτό, άλλωστε, το καταλαβαίνει κανείς διαβάζοντας το όνομα της Αγίας Παρασκευής, το οποίο είναι γραμμένο με β και όχι με ευ.
Κατά τον λαογράφο Γεώργιο Σταματάκη, ο ναός είναι αποτέλεσμα δύο οικοδομικών φάσεων. Η πρώτη, χρονολογείται από την Ενετοκρατία, όταν κτίστηκε ως μονόχωρος, καμαροσκέπαστος ναός αφιερωμένος στην Αγία Παρασκευή. Ο ναός αυτός λειτούργησε, καθ’ όλη την διάρκεια της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας, ως ο κεντρικός ενοριακός ναός του χωριού Μονή. Κατά την επανάσταση του 19ου αιώνα, ο ναός καταστράφηκε και κτίστηκε εκ νέου το 1892, ενσωματώνοντας τμήματα από τον προϋπάρχοντα ναό, όπως είναι το τμήμα από το τόξο του παλαιού θυρώματος. Τέλος, σύμφωνα με μαρτυρίες των παλαιών κατοίκων του χωριού, τα ερείπια κτίσματος, (που βρίσκεται σε απόσταση μερικών μέτρων από τον ναό, ανήκαν σε Βυζαντινή εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη.